Navigacija
Posle oslobođenja Jugoslavije, Narodna skupština Srbije je 27. juna 1945. godine donela odluku kojom je akcija Rađevačke partizanske čete proglašena za Dan ustanka naroda Srbije.
Sedmi jul se praznovao i nakon raspada SFRJ. Praznovanje Dana ustanka kao državnog praznika održano je poslednji put 2000. godine, a već naredne godine, odlukom Vlade RS, praznik je ukinut.
Sedmi jul je pre svega dan antifašizma kada se narod Srbije pobunio protiv fašističkog okupatora. Ovaj dan se smatra danom ustanka u Srbiji, te je 1975. godine ustanovljena i „Sedmojulsku nagradu“ koja je bila najviša državna nagrada u Socijalističkoj Republici Srbiji i dodeljivala se za najznačajnija dostignuća u nauci, umetnosti, privredi i drugim oblastima društvenog života.
Pojmom antifažizma su baratali pre svega jugoslovenski komunisti i borci narodnooslobodilačke borbe, dok su zapadni saveznici sebe nazivali antihitlerovskom koalicijom. Razlog je jasan, jer je fašizam nastao u istorijskim okolnostima kada je kapitalizmu pretio revorucionalni prevrat i socijalna pobuna. Tako je oštrica fašizma pre svega bila usmerena protiv progresivnog radničkog i komunističkog pokreta.
Danas u kapitalizmu nije zgodno praznovati dane gde su glavni junaci bili borci narodnooslobodilačke borbe koji su se borili pod parolom “fabrike radnicima i polja seljacima”.
Kapitalizam nije društvo jednakih, a ni slobodnih. Pojedine političke elite su nas u poslednjih dvadeset godina vratile na nivo ekonomije, demokratije i ljudskih prava sto godine unazad. To je uticalo na imovinsku i klasnu strukturu u državi koja je dovela do naglog siromašenja građanstva, a ujedno se sistematski radilo na tome da se iz sećanja ljudi izbrišu istorijske činjenice koje ukazuju da su se radnici borili za svoja prava.
Za kapitalizam je bolje da se dana Ustanka nikad više ne ponovi.
