Navigacija
U Znak sećanja na godišnjicu smrti dr Nebojše Popov, Zrenjaninski socijalni forum objavljuje intervju jednog od najuglednijih intelektualaca i antiratnih aktivista u Srbiji i regionu.
U jednom od poslednjih intervjua koju je dr Nebojša Popov dao Zrenjaninskom socijalnom forumu, govorio je o radničkim štrajkovima, časopisu PRAXIS, Korčulanskoj letnjoj školi, Socijalističkoj Jugoslaviji i zrenjaninskoj fabrici lekova Jugoremedija.
Nebojša svoju priču počinje rečima: “Rođen sam u Zrenjaninu 1939. godine, kada je počeo drugi svetski rat, a živeo sam u Beogradu od 1958. godine, gde sam završio pravni fakultet, a posle sam i doktorirao sociologiju u Zagrebu.
U početku sam se bavio obrazovanjem radnika, zatim sam bio asistent na filozofskom fakultetu u Beogradu, a posle sam radio kao naučni saradnik jednog instituta za filozofiju sve do penzije.
Bio sam član Upravnog odbora Korčulanske letnje škole i sekretar međunarodne redakcije časopisa PRAXIS. Kada je počeo ovaj poslednji rat, zajedno sam sa jednom grupom ljudi pokrenuo list “Republika” koji je izlazio više od 20 godina.
Kada sam završava gimnaziju u Zrenjaninu, vođena je jedna kampanja da se mladi ljudi učlane u Kumunističku partiju odnosno u Savez komunista sa obrazloženjem da to više nije partija vlasti, nego ideja, partija kulture, i mnogi su to prihvatili […] to je bilo 1958. godine.
Te godine su počeli prvi radnički štrajkovi u Socijalističkoj Jugoslaviji, što je za mene kao mladog čoveka i druge ljude bio apsurd. Pitali smo se kako je to moguće da u zemlji gde je radnička klasa na vlasti, ta ista radnička klasa štrajkuje sama protiv sebe. Zato sam počeo da se bavio obrazovanje radnika. Desetak godina sam istraživao i na kraju objavio jedan naučni rad o štrajkovima u Socijalističkoj Jugoslaviji što je predstavljalo kritičko suočavanje sa jednom ideologijom koja prikriva realnost i netačno i neistinito je prikazuje“.
Unastavku možete odslušati intervju u celosti:
Rođen je 20. septembra 1939. godine u Zrenjaninu, a u Beogradu živeo od 1958. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu, a doktorirao na Filozofskom fakultetu u Zagrebu 1976. Kao sociolog, najpre se na Radničkom Univerzitetu “Đuro Salaj” bavio obrazovanjem radnika. Od 1969 na Filozofski fakultet u Beograduje bio asistent na predmetu Opšta sociologija, a 1975. je udaljen s Fakulteta zajedno s još sedmoro nastavnika. Savez komunista u koji je primljen kao gimnazijalac, napušta 1970. godine zbog tadašnjeg ugrožavanja slobode studentske štampe. Godine 1981. je postavljen za v.d. upravnika Centra za filozofiju i društvenu teoriju, u InstitutU društvenih nauka U kome se zapošljavaju izbačeni profesori Filozofskog fakulteta. Centar potom postaje samostalan Institut za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu, u kome je Popov proveo najveći deo svog radnog veka. Godine 1982. bio je inicijator obnavljanja Jugoslovenskog udruženja za sociologiju (JUS) i bio jedan od njegovih poslednjih predsednika. U časopisu Praxis jedno vreme je bio sekretar redakcije i više godina član Upravnog odbora Korčulanske ljetne škole, koja je ukinuta 1974. Jedan je od pokretača Zimskih filozofskih susreta, održavanih na Tari, Vrnjačkoj Banji i Divčibarama i organizator okupljanja sociologa i filozofa na Cresu, Lošinju i u Komiži, jedan od organizatora Slobodnog univerziteta, koji se održavao po privatnim stanovima. Kao član peticionaškog pokreta i pokreta za podršku poljskom pokretu Solidarnost, bio je uhapšen i prekršajno osuđen na kaznu zatvora od 25 dana. Bio je jedan od osnivača Udruženja za jugoslovensku demokratsku inicijativu (UJDI) 1989, predsednik Republikanskog kluba i član Glavnog odbora Građanskog saveza Srbije. Nebojša Popov je od 1990. bio glavni urednik Republike, glasila građanskog samooslobađanja, čiji je osnivač, a u čije je osnivanje uložio vlastitu imovinu. Za urednički i autorski rad dobio je više uglednih nagrada, kao što su nagrada “Dušan Bogavac” za etičnost i hrabrost, priznanje Centra za antiratnu akciju, čiji je takođe bio osnivač; nagradu za novinarstvo međunarodne organizacije novinara SEEMO; nagrade “Konstantin Obradović” za unapređenje kulture ljudskih prava, koju dodeljuje Beogradski centar za ljudska prava, nagrade “Desimir Tošić” za 2009. i proglašen je za Viteza poziva. Izvor: vreme.co.rs dr Nebojša Popov (20.10.1939. — 7.04.2016), sociolog, istraživač društvenih sukoba u jugoslovenskom društvu, pripadnik grupe «Praksis», i Koručulanske škole, istraživač u Centru za filozofiju i društvenu teoriju Instituta društvenih nauka, angažovani intelektualac i antiratniaktivista, jedan od osnivača Udruženja za jugoslovensku demokratsku inicijativu UJDI, pokretač i urednik Republike, glasila građanskog samooslobađanja, preminuo je 7. aprila 2016. godine, u bolnici u Zrenjaninu.
